Ulice Elbląga - Rzeźnicka

Ulica Rzeźnicka zawsze była ulicą Rzeźnicką. Inne z elbląskich ulic zmieniały swoje nazwy, ale nie Rzeźnicka. Nieprawda! – krzyknie ktoś, kto dobrze zna historię miasta. Przecież długie powojenne lata nazywano ją Rzeźną, a nie Rzeźnicką. I będzie miał rację. Po wojnie źle przetłumaczono niemiecką nazwę Fleicherstrasse i stąd wzięła się nazwa „Rzeźna”. Ale byłą to nazwa używana wyłącznie na planach miasta, bo samej ulicy w tym czasie nie było.

Nie było też nigdy tu nigdy rzeźni, bo w  gęstej zabudowie Starego Miasta nikt na to by nie pozwolił. Rzeźnie mieściły się poza murami miejskimi. Nazwa ulicy wywodzi się od jatek, a było ich tu aż 17. Jatki to miejsce, w którym w średniowieczu sprzedawano mięso z uboju. Były to początkowo kramy rzeźnicze zwane z łaciny macellum lub mensa carnifiucium (ława rzeźnicza). Późniejsze kramy z bud przekształciły się w okazałe domy kupieckie. I wprawdzie ulica Rzeźnicka nie była tak reprezentacyjna i prestiżowa jak sąsiednie: Świętego Ducha, czy Kowalska, ale miała swój wyraźny klimat, a pobliże Ratusza Staromiejskiego i panorama na wieżę kościoła św. Mikołaja dodawały jej rangi i uroku.

Rzeźnicka wytyczona została wraz z całym Starym Miastem na początku XIII wieku. Jest przedłużeniem ulicy Mostowej i łączy Stary Rynek z ulicą Przy Murze. Kiedyś zamknięta była od wschodu wieżą Ciemnica, zwaną czasami Złodziei lub Złoczyńców. Tam skazańcy odsiadywali wyroki za kradzieże i różne wykroczenia. Wieża rozebrana została w roku 1775, gdy łączono oba elbląskie miasta i rozbierano fortyfikacje. Wówczas powstała pierzeja budynków wzdłuż ulicy Rycerskiej, które przesłoniły widok na Rzeźnicką. Może dlatego tak niewiele fotografii i pocztówek pokazuje tę ulicę. A te, które wykonano przede wszystkim skupiają się na pięknej panoramie z widokiem na wieżę kościoła św. Mikołaja.